Wat hoort er allemaal in een ouderschapsplan te staan en wanneer moet er een ouderschapsplan geschreven worden?
Bij een echtscheiding of een beëindiging van een samenwonen waarbij beide ouders het gezag hebben, zijn jullie als ouders wettelijk verplicht om afspraken over de verdeling van de zorgtaken voor de kinderen vast te leggen. Dit doe je in een ouderschapsplan. In zo’n ouderschapsplan moet in ieder geval zijn opgenomen wie wanneer voor de kinderen zorgt, hoe jullie het financieel met elkaar regelen en hoe jullie de kinderen hebben betrokken bij het opstellen van dit ouderschapsplan.
Vanaf 12 jaar kunnen kinderen ook gehoord worden door de rechter. Dat wil zeggen, zij krijgen tijdens de scheidingsprocedure (als deze via de rechtbank verloopt) een uitnodiging van de rechter om te komen vertellen, wat zij van het opgestelde ouderschapsplan vinden. Ze hoeven niet fysiek voor de rechtbank te verschijnen als ze dat niet willen, want de meeste kinderen vinden dat te belastend. Ze mogen volstaan met een briefje aan de rechtbank met hun mening. Als de mening van het kind erg afwijkt van de afspraken van de ouders in het ouderschapsplan, dan zal de rechter de mening van het kind meewegen in zijn of haar beslissing hierover. Het uitgangspunt van een rechter is altijd het belang van het kind en niet zozeer de wens van het kind. Een kind van 12 kan wel een bepaalde sterke wens hebben, maar deze hoeft natuurlijk niet in zijn of haar belang te zijn namelijk.
Ook bij jongere kinderen is het belangrijk dat je ze meeneemt in de beslissing over wanneer ze waar gaan verblijven. Het scheelt een heleboel in de acceptatie van een kind (dan heb ik het over kinderen vanaf een jaar of zes), als het kind mee heeft mogen denken over de nieuwe invulling in plaats van dat de nieuwe invulling wordt meegedeeld. Mijn advies is altijd om met het hele gezin om de tafel te gaan zitten en het er met elkaar over te hebben. Dan voelen de kinderen zich erg gehoord en betrokken.